Het jaar is voorbij – wat was de tuinbouw in 2018 wederom productief: het World Horti Center bleek een succes, aardwarmte wordt massaal ingezet en de tuinbouw gaat voorop als het gaat om innovatie rondom de energietransitie. De paarse kassen werden door National Geographic een inspiratiebron voor fotografen met drones, Westlandse bedrijven winnen prijs na prijs, er is een nieuw initiatief voor een gemeenschappelijke internationale aanpak: de Dutch Greenhouse Delta en Arne Weverling krijgt ons vanuit de Tweede Kamer hoger op de agenda van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Bovendien bleek op het Westland Event dat wij ons gaan begeven in de wereld van algoritmen en datamining en zijn we ook voor de jeugd interessant. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het spraakmakende DNA-diner dat plaatsvond of de prachtige promotiefilm over de glastuinbouw die Stichting Westland Marketing onlangs lanceerde.
Al deze goede ontwikkelingen staan in schril contrast met de dreigende toespraak van Cees Veerman. Veerman stelt dat er meer nieuwe kassen moeten komen om te voorkomen dat de plek in wordt genomen door woningbouw.
Natuurlijk kan er van alles beter in een industrie van duizenden ZZP’ers, MKB’ers, 100.000 medewerkers en miljoenenbedrijven waarop nooit meer centrale regie is gevoerd sinds het opheffen van het Productschap. En de heer Veerman heeft ook wel een punt: nieuwe kassen werken beter. Maar dan moet er ook een fair prijs voor het product zijn. Ik teel zelf als 62-jarige nog naar volle tevredenheid in een (huur)kas die ouder is dan Cees Veerman zelf en haal daar goede rendementen. In mijn oudere kassen zijn zeker moderne belichtingsinnovaties toegepast. Mijn WKO’s zie je niet aan de buitenkant – evenmin als de aardwarmte straks uit Polanen.
Zoals vaker betoogd in deze column zal het Westland nooit een superefficiënt 0,05ct achter de komma rendabel worden. Dat kun je in de Wieringermeer doen – maar dat moet je in het Westland gewoon niet willen.
De kracht van Westland is anders: een perfecte kwaliteit, unieke, duurzame, bijzondere (‘Hoe kun je het bedenken?’) producten. Dat past bij de geweldige infrastructuur en de flexibele handelshuizen en logistieke serviceproviders. In combinatie met de altijd ontwikkelende toeleveranciers is dit gebied uniek. Juist hier past niet het ouderwetse, achterhaalde ‘massa is kassa’.
Wij weten dit wel. Het is juist het gebrek aan de visie van de beleidsmakers dat het innovatieve Westland bedreigt. Waarom moest de Proeftuin Naaldwijk weg? Waarom moeten wij in Den Haag de tuinbouw steeds opnieuw op de kaart zetten? Waarom doen banken moeilijk als je duurzaam wilt investeren? Waarom bedenkt en initieert de overheid geen warmterotonde? Waarom is de CO² van de OCAP onbetrouwbaar? En hoe kan de overheid BTW verhogen op gezonde producten – en géén suikertaks heffen op bewezen slechte fabrieksproducten? Onderwerpen die ook in 2019 onze aandacht en actie behoeven.
Er is voldoende werk aan de winkel voor LTO Glaskracht Westland en ook in 2019 zetten wij alles op alles.